η ιστορία του μουσείου
Μια ομάδα συγχωριανών που είχαν παλιά αντικείμενα και αγάπη για το χωριό ίδρυσαν το Λαογραφικό Σύλλογο Παλαιοχωρίου με σκοπό να ιδρύσουν ένα Μουσείο για να εκθέσουν και να αναδείξουν τα αντικείμενα του προηγούμενου αιώνα με τα οποία είχαν μεγαλώσει αυτοί και οι γονείς τους. Με δωρεές από τους κατοίκους και την ποτοποιία Βαρβαγιάνη το όνειρο τους έγινε πραγματικότητα παραχωρώντας και η κοινότητα το παλιό ελαιοτριβείο Παπουτσάνη σαν εκθεσιακό χώρο. Το συγκεκριμένο εργοστάσιο χτίστηκε το 1926 σαν συνεταιρισμός με πρωτοβουλία είκοσι δύο κατοίκων του Παλαιοχωρίου. Τα μηχανήματα του τα ανέβασαν από την Μελίντα με σχοινιά που τα δένανε στα ελαιόδεντρα και τα τραβούσαν με τα χέρια αφού δεν υπήρχε αμαξιτός δρόμος. Το ελαιοτριβείο δούλευε με δύο μπασκιά (πιεστήρια) και απασχολούσε συνολικά δώδεκα με δεκατέσσερα άτομα. Το εργοστάσιο λειτούργησε για έξι χρόνια μόνο, αφού το 1932 διαλύθηκε ο συνεταιρισμός ύστερα από υπονομεύσεις πλουσίων ιδιωτών. Μετά τη διάλυση του το εργοστάσιο αγοράστηκε από δύο ιδιώτες και αφού άλλαξε πολλούς ιδιοκτήτες μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο κατέληξε στην ιδιοκτησία του Γ.Παπουτσάνη. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ο τότε υπουργός Αιγαίου κος Σηφουνάκης επισκεύασε βιομηχανικά κτήρια όπως και το δικό μας ελαιοτριβείο τά οποία παραχώρησε στις Κοινότητες. Τώρα στο παλιό ελαιοτριβείο Παπουτσάνη στεγάζεται το Ελαιουργικό και Λαογραφικό Μουσείο. Για τις ανάγκες του μουσείου τα εκθέματα έχουν χωριστεί σε θεματικές ενότητες. Έτσι έχουμε αναπαράσταση της κουζίνας, αργαλειός με υφάσματα, σχολική αίθουσα, νυφικό κρεβάτι, αγροτικά εργαλεία, είδη ετοιμασίας ψωμιού, τσαγκαράδικο, είδη φωτισμού, παλιά βιβλία, παλιά έντυπα και εφημερίδες. Είδη καφενείου, ραδιόφωνα και αναπαράσταση οντά.Φυσικά υπάρχουν και τα μηχανήματα του ελαιοτριβείου