η ιστορία του μουσείου
Μια ομάδα συγχωριανών που είχαν παλιά αντικείμενα και αγάπη για το χωριό ίδρυσαν το Λαογραφικό Σύλλογο Παλαιοχωρίου με σκοπό να ιδρύσουν ένα Μουσείο για να εκθέσουν και να αναδείξουν τα αντικείμενα του προηγούμενου αιώνα με τα οποία είχαν μεγαλώσει αυτοί και οι γονείς τους. Με δωρεές από τους κατοίκους και την ποτοποιία Βαρβαγιάνη το όνειρο τους έγινε πραγματικότητα παραχωρώντας και η κοινότητα το παλιό ελαιοτριβείο Παπουτσάνη σαν εκθεσιακό χώρο. Το συγκεκριμένο εργοστάσιο χτίστηκε το 1926 σαν συνεταιρισμός με πρωτοβουλία είκοσι δύο κατοίκων του Παλαιοχωρίου. Τα μηχανήματα του τα ανέβασαν από την Μελίντα με σχοινιά που τα δένανε στα ελαιόδεντρα και τα τραβούσαν με τα χέρια αφού δεν υπήρχε αμαξιτός δρόμος. Το ελαιοτριβείο δούλευε με δύο μπασκιά (πιεστήρια) και απασχολούσε συνολικά δώδεκα με δεκατέσσερα άτομα. Το εργοστάσιο λειτούργησε για έξι χρόνια μόνο, αφού το 1932 διαλύθηκε ο συνεταιρισμός ύστερα από υπονομεύσεις πλουσίων ιδιωτών. Μετά τη διάλυση του το εργοστάσιο αγοράστηκε από δύο ιδιώτες και αφού άλλαξε πολλούς ιδιοκτήτες μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο κατέληξε στην ιδιοκτησία του Γ.Παπουτσάνη. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ο τότε υπουργός Αιγαίου κος Σηφουνάκης επισκεύασε βιομηχανικά κτήρια όπως και το δικό μας ελαιοτριβείο τά οποία παραχώρησε στις Κοινότητες. Τώρα στο παλιό ελαιοτριβείο Παπουτσάνη στεγάζεται το Ελαιουργικό και Λαογραφικό Μουσείο. Για τις ανάγκες του μουσείου τα εκθέματα έχουν χωριστεί σε θεματικές ενότητες. Έτσι έχουμε αναπαράσταση της κουζίνας, αργαλειός με υφάσματα, σχολική αίθουσα, νυφικό κρεβάτι, αγροτικά εργαλεία, είδη ετοιμασίας ψωμιού, τσαγκαράδικο, είδη φωτισμού, παλιά βιβλία, παλιά έντυπα και εφημερίδες. Είδη καφενείου, ραδιόφωνα και αναπαράσταση οντά.Φυσικά υπάρχουν και τα μηχανήματα του ελαιοτριβείου
The History of the Folklore Museum A group of villagers, who owned old objects and cherished their village, founded the Folklore Association of Paliochori with the purpose of creating a museum. Their goal was to exhibit and highlight objects from the previous century, with which they and their parents had grown up. Thanks to donations from the residents and the Varvayiannis distillery, their dream came true, as the community also offered the old Papoutsanis olive press as an exhibition space. This factory was built in 1926. It only operated for six years, as the cooperative dissolved in 1932. Afterwards, it came into the ownership of G. Papoutsanis. In the late 1980s, the then Minister of the Aegean, Mr. Sifounakis, restored several industrial buildings, including our olive press, and granted them to the local communities. Today, the Olive Oil and Folklore Museum is housed in the old olive press. For the needs of the museum, the exhibits have been divided into thematic sections. Thus, visitors can see a reconstructed kitchen, a loom with textiles, a school classroom, a bridal bed, agricultural tools, bread-making utensils, a shoemaker’s workshop, lighting devices, old books, newspapers and other printed materials. There are also items from traditional coffeehouses, radios, and a reconstructed “ontas” (traditional living room). Naturally, the original machinery of the old olive press is also preserved and displayed.